Piše: Siniša Lazić

Donnie Yen (Qinglong ) igra vođu imperijalne garde Jinyiwe, visokoobučenih ubica, koji na prevaru dvorskog evnuha (Law Kar-ying) i grupe Jinyiwea biva uvučen u zavjeru u kojoj se oni žele domoći imperijalnog pečata. Donnie krade pečat i pridružuje se putujućoj grupi švercera gdje upoznaje Hua (Wei Zhao), sa kojom, vremenom, razvija poseban odnos. U međuvremenu počinje potjera u kojoj osim Jinyiwea učestvuje i Tuo Tuo (Kate Tsui), ćerka princa Qinga (Sammo Hung).

Reditelj Daniel Lee koristi Donnie Yenovu moćnu figuru i na početku filma imamo scene na kojima je Donnie u old school maniru go do pojasa. I zaista, Donnie Yen je vjerovatno jedini hongkongški akcioni heroj koji ima impresivnu fizičku pojavu. Naravno, ne u maniru zapadnih kolega, ali definitivno u odnosu na Jet Lija ili Jing Wua to je više nego očigledno.

“14 Blades” ima dobru koreografiju (zadužen Yuen Woo Pingov dugogodišnji  asistent Guk Hin-Chiui), inventivan setting, ali u filmu suštinski nema prave napetosti proistekle na planu pripovijedanja, posebno u odnosima među likovima. To je ključni razlog izvjesne praznine koja se osjeća u dramskom smislu.

Iako stilski ima slicnosti sa “Reign of Assassins“ ipak  je mnogo visceralniji i kompletnije ostvarenje kad je u pitanju akcija, prije svega u komplikovanim set-piecovima.

Daniel Lee je hongkongški reditelj i ovaj film nije holivudski spektakl, to treba imati na umu, tako da je i akcija u njemu drugačija nego u američkom filmu sa više akcenta na pojedinačne kadrove, i po tome je “Reign of Assassins“ sličan, ali u tom segmentu  nešto slabiji.  “14 Blades” izgleda mnogo vizuelno bogatiji, egzotičnog settinga i sa mnogo više iskorišćenih lokacija.

Donnie Yen i u ovom filmu je uspio da se nametne kao najveća zvijezda akcionog filma u Aziji. U dijelovima kada je bez žice i CGI ispomoći on apsolutno vlada situacijom na svakom nivou, uvijek je korak ispred svih, i ni u jednom trenutku akcije ne dolazi u podređen položaj. Ova uloga je kao krojena za njega, naročito u završnici kada igra praktično bez dijaloga i koristi svoje fizičke predispozicije kako je navikao.

Akcija dok je prizemljena djeluje odlično, ali kad krene CGI sve se to obesmišljava i sve se čini da mjesto proširi repertoar Donnie Yenovih zahvata, međutim, umjesto toga ona ih sužava. Jedan od nedostataka ovog filma je i pretjerano korišćenje slow motinoa. Ja razumijem da neki momenti bivaju dodatno poetizovani kroz slow motion, ali ovdje to imamo iz čista mira  i stvarno je nepotrebno.

Izuzev Yena, i u izvjesnom smislu  Wei Zhao koji je dobra u svojoj ulozi, ali ne nudi ništa više od onoga što smo već navikli u “Red Cliff” ili “Painted Skin”, i svi ostali glumci su vrlo dobri. Kate Tsui  će sasvim sigurno imati veliku karijeru a ako imamo u vidu da je već glumila u rimejku  “72 Tennats”, ima velike šanse da se nađe u zanimljivijim projekatima. Wu Ma je odigrao prije svega simpatičnu ulogu brižnog oca i nadam se da mu ovo, s obzirom na njegove godine nije poljednji  film u kome ga gledamo.

“14 Blades” pravi posvetu kompletnom žanru, osim Wu Maa koji ima nesto dužu epizodu, u filmu se pojavljuju i Sammo Humg, Law Ka-Ying, Damian Lau, Fung Hak-On i Chen Kwan-Tai, koji ima sjajan showdown sa Donnie Yenom, ali previše kratak.

Nažalost, sve ono što su ključni elementi zapleta se uglavnom prepriča i prebrzo odvija dok nevažne stvari poput uvođenja sporednih likova sl. oduzimaju i previše vremena. Odnos između Donnie Yena i Wei Zhao je nedorečen, a trebao je biti ključan i za zaplet i za temu filma. U tom smislu, utisak  je da Daniel Lee ne zna da razdvoji važno od nevažnog i da dovrši započeto, kao da je jednu  ideju imao kad je pisao a drugu kad je režirao film.

Na kraju filma postoji jedna nelogičnost na čisto emotivnom planu, koja  zbunjuje samo one koji nisu upoznati sa azijskom kinematografijom. Potpuno je u skladu sa konvencijama da se film završava tragično sa tradicionalno patetičnim izlivima emocija. Ukoliko je već odavno prisutna teorija da hepiend filma zavisi od tačke u kojoj se priča prekine, a ovdje smo imali nagovještaj odstupanja od formule, onda je to u “14 Blades” prisutno već na samom početku odnosa Yena i Zhao.

Rupe u scenariju se nadoknađuju dinamikom filma, tempom unutar scena, paralelnom montažom i uvođenjem više lokacija koje su sve vrlo kompleksne i izgledaju impresivno.

Daniel Lee je ostvario hiperstilizovanu rekonstrukciju perioda i sjajnu akciju u svakom smislu, to ne čudi jer je u ranoj fazi podjednako uspješno radio eksplozivne akcijaše kao što su: “What Price Survival” ili “Black Mask”; i kostimirane dramske spektakle “Three Kingdoms”. Ovog posljednjeg karakterišu odlična stilizacija epohe i sveukupnost atmosfere. “14 Blades” je korak naprijed u pokušaju da  prevaziđe brojna produkciona i žanrovska ograničenja koja mu je nametao “Three Kingdoms“ kao istorijski ep, i ponudi nešto drugačije i mnogo zabavnije.

Iako potencijal priče nije iskorišćen do kraja, vizuelna upečatljivost i spektakularna akcija su sasvim dovoljne da bi proizvele pozitivne reakcije.

VEZANI TEKSTOVI:

BLIN/FILMSKA KRITIKA: Reign of Assassins

BLIN/FILMSKA KRITIKA: Fast Five

BLIN/FILMSKA KRITIKA: 'Gallants' - u svjetlu old school tradicije

BLIN/FILMSKA KRITIKA: Detective Dee and the Mystery of Phantom Flame

(BLIN MAGAZIN)