Egipatski predsjednik, Hosni Mubarak, koji je izazvao sadašnje ogromno nezadovoljstvo građana svoje zemlje, prvobitnu popularnost i moć stekao je 1973. godine tokom Arapsko-Izraelskog rata, kao tadašnji komandant egipatskih vazduhoplovnih snaga. Dolazeći na čelo zemlje u dramatičnim okolnostima, on već tri decenije upravlja zemljom. Neki smatraju da je zaslužan jer je Egipat držao sigurnim, dok mnogi drugi, prije svega demonstranti i članovi opozicije, traže od Mubaraka da odmah napusti vlast.

Kao potpredsjednik, Hosni Mubarak je bio svjedok jednog od najdramatičnijih trenutaka u istoriji Egipta - ubistva predsjednika Anvara Sadata 1981. godine, tokom vojne parade. Njegov ubica je bio islamski ekstremista iz armije.

Dejvid Otavej je u to vrijeme bio šef dopisništva lista "Vašington post" u Kairu:

- Bio sam na tribini kada je Sadat ubijen, gledao sam kako Mubarak ustaje kroz gomilu stolica, stresa prašinu sa kape, potpuno preneražen onim što se dogodilo.

Osam dana kasnije, Mubarak je postao novi predsjednik Egipta. Otavej ga opisuje kao nepoustljivog i kaže da mu se činilo da ne želi graditi odnose sa inostranim medijima.

- Bio je uvijek šutljiv. Njegovi odgovori su bili nekako tajnoviti, i niste mogli znati o čemu zapravo govori. On nije nudio drugu perspektivu osim stabilnosti za svoju zemlju - kaže Dejvid Otavej.

Tokom proteklih trideset godina, Egipat je uglavnom bio stabilan. Kairo je odigrao važnu ulogu u održavanju Egipatsko-Izraelskog mirovnog sporazuma koji je u samoj zemlji bio jako nepopularan. Preziran u arapskom svijetu zbog tog sporazuma, Mubarak je na kraju uspio Egipat vratiti u arapsko okrilje.

Njegova vlada je radila na unapređenju Izraesko-Palestinskog mirovnog procesa. Mubarak je bio blizak saveznik Amerike, mnogi kažu da je stabilnost Egipta preskupo plaćena a opozicijski lideri su zatvarani zbog kritike Mubaraka.

Predsjednik je, okružen pojačanom zaštitom, preživio nekoliko pokušaja atentata. Govorio je da se na plaši, rekavši: "Niko neće živjeti vječno."

Na posljednjim izborima, predsjednikova Nacionalna demokratska partija je ubjedljivo porazila opoziciju, ali se govori o uznemiravanju glasača i krađi glasova.

Lideri Muslimanske braće, najpopularnijeg opozicijskog pokreta, su izloženi stalnim hapšenjima i produženim pritvorima. Nedavne Mubarakove očite pripreme da ga nasljedi sin Gamal izazvale su bijes među Egipćanima. Uz to, ekonomske reforme su povećale razliku izmedju bogatih i siromašnih.

Dejvid Otavej, bivši urednik dopisništva Vašington posta u Kairu kaže:

- Ekonomske reforme su počele 2004. godine i ostvarile su ogromni napredak. Nacionalni dohodak Egipta je više nego udvostručen izmedju 2004. i 2008. Prema tome, ekonomija je rasla, ali ljudi na dnu društvene ljestvice nisu od toga imali koristi. To je pozadina sadašnjih nemira.

A onda je usljedila pobuna u Tunisu i potstakla Egipćane da i sami traže više slobode. Demonstracije su počele 25. januara i još nema znakova smirivanja.

(Glas Amerike, BLIN MAGAZIN/ma)